Op 20-05-2009 werd het startschot gegeven van de Europese stage. Ik zelf vertrok in de vroege namiddag en kwam uiteindelijk met Tina tegen 19u aan in het Dommelhof te Neerpelt.
Het eerste wat we deden was Sensei Gie lastig vallen om de sleutel van onze kamer te krijgen. Sensei, bij deze sorry, ik zal proberen je nooit meer zo lastig te vallen! Na het uitpakken en een aantal verbouwingen in onze kamer gingen we naar de trainingzaal. De buitenlandse karateka's kwamen één voor één toe en onze Belgische dan-graden stonden om 20u eveneens paraat voor de eerste training. De sensei's werden voorgesteld en het was duidelijk dat er een paar indrukwekkende mensen voor ons stonden. Na de voorstelling vlogen we er meteen in. De zaal stond goed vol met als gevolg dat het al snel ongelooflijk warm werd. Er werd gepuft en gezweet, maar iedereen gaf het beste van zichzelf. Alle kata's tot en met Sepai werden herhaald. Als laatste kwamen ook Sanchin en Tensho aan de beurt. Na een stevige 2 uur durende training kon iedereen ofwel vermoeid huiswaarts keren ofwel genieten van het koud buffet dat voorzien was door Sensei Rik. Na het eten gingen we met een hele groep samen zitten. Na een aantal uurtjes lachen en plezier maken werd het tegen 3u toch tijd om te gaan slapen. Voor sommigen werd dit zelfs nog wat later.
Veel tijd om te slapen was er niet want om 9u30 werd iedereen in de dojo verwacht. Wat ik deze stage al zeker geleerd heb, is om pas op het allerlaatste moment op te staan om dan half aangekleed te gaan ontbijten en daarna te maken dat we in de dojo zijn. Gezellig 's morgens hoor! Nadat iedereen zijn of haar boekje had afgegeven en de nodige informatie had gekregen over de stage kon ook deze dag beginnen.
Ook vandaag werden de sensei's voorgesteld. Na een paar woorden van de sensei's werd ook deze dag in gang gezet. Na een stevige maar leuke opwarming begonnen we met de kata's van Geki sai dai Ichi tot en met Sepai. Voor de lagere gordels en de kleintjes werd dit toch vrij zwaar naar het einde toe, maar iedereen deed goed mee. Na 3 uurtje trainen zat het eerste deel erop. Na een deugddoende pauze begonnen we om 16u30 aan de laatste training van de dag. Ook nu werd er aandacht besteed aan de kata's.
's Avonds was er de welcome party waar we fritten kregen. En ook nadien werd het weer gezellig in de cafetaria. Ik denk dat iedereen de training van die dag zo zwaar vond dat we beseften dat we vroeger moesten gaan slapen. Wij deden alvast een poging en belandden zo toch tegen 1u in bed.
De training op vrijdag werd ingezet met een stevige portie San dan Gi en Kakié. Na een tijdje zweten werd duidelijk dat de rest van de dag ook om kata zou draaien. Tijdens de pauze moesten we met de Belgische leden nog even oefenen voor de demo op zondag. Daarna konden we gaan rusten. Sensei Bert had het schitterend idee om buiten op een deken te picknicken, dus gooide we ons er maar met onze club bij. De rust was echter van korte duur. Sensei Sonja kwam ons meedelen dat we ons na de training diende aan te bieden op het secretariaat om ons in te schrijven voor het examen. Dit wou zeggen dat we ook nog pasfoto’s nodig hadden. Dus, snel omkleden en naar Neerpelt stad. Normaal zou je hier zo een 5 minuutjes over doen. Maar om de één of andere reden deden wij er een uur over. Maar ja, ze moeten maar niet tegen Sensei Andy zeggen dat we aan het rond punt naar links moeten. Of ik had misschien beter zelf de weg gaan vragen!
Toen we terug waren begonnen we aan de laatste training van de dag en daarna gingen we ons inschrijven.
Deze keer gingen verbazend veel mensen na het eten op tijd slapen. Zouden de zware trainingen en examen er iets mee te maken hebben?
Zaterdag, de laatste trainingsdag van de stage. Op deze laatste dag werden we in groepen verdeeld. Ieder trainde de kata’s voor zijn graad en voor we het wisten was het 11u. Normaal was de training gedaan, maar zoals elk jaar loopt de laatste training wat uit en konden we tegen 12u gaan eten. Het examen zou beginnen om 13u30.
Terwijl iedereen zich ging ontspannen, hielden we met 8 Belgische karateka’s ons klaar voor het examen. Van onze club, Sensei Andy, Sensei Bert en ik.
Nu heb ik wel terug ontdekt dat mij kalm houden voor een examen niet mijn sterkste kant is. Als ik dat elk jaar zou moeten doen, zou ik het geen 5 jaar uithouden denk ik.
En toen kon het examen beginnen. We kwamen binnen en de sensei’s zaten samen met Sensei Jef naast elkaar aan een lange tafel. We werden opgelijnd volgens graad en begonnen met Kihon. Nu durf ik zeker zeggen dat het één van de zwaarste kihon’s ooit was. Het zweet liep over onze rug en drupte aan onze neuzen. Maar je kon maar één ding doen, alles geven en hopen dat je het uithoudt. Dit lukte ons en de rest van het examen werd verder gezet. Per graad moesten we ons gaan bewijzen voor de sensei’s. Hier en daar vroegen we nog snel wat details aan Sensei Andy en gaven vervolgens allemaal het beste wat we in huis hadden. Toen iedereen gepasseerd was zat het examen erop. We groetten af en konden de zaal verlaten. En nu maar in spanning wachten op het resultaat.
’s Avonds gingen we met een aantal mensen en de sensei’s op restaurant. Het werd een gezellige en ontspannen avond. Nu ja, ontspannen. Tina en ik moesten geloven aan de grapjes van de sensei’s in verband met ons examen en begonnen hier en daar te twijfelen of het wel goed was. Wisten wij op dat moment veel dat ze ons aan het plagen waren.
Zondag was de ergste ochtend van de hele week. Om 7u ging de wekker en moesten we beginnen inpakken, alles in de auto zetten, de kamer terug verbouwen en opruimen, eten en om 8u30 klaarstaan om nog te oefenen voor de demo. Je zou zeggen, tijd genoeg, maar toch!!
In het zaaltje was het weer zo ongelooflijk warm en ik was dan ook blij dat ik Katia zag en wat te drinken kon vragen. Dank je trouwens hé Katia.
Om 10u werd de demo geopend door Tatake Taiko en daarna was het de beurt aan België. Ik heb het zelf niet kunnen zien, maar ik denk dat we mooi werk geleverd hebben.
Verder werden er nog verschillende gevechtsporten getoond en deden de sensei’s zelf een kata. De demo kon nadien afgesloten worden door nog een stukje Tatake Taiko. Als laatste werden de sensei’s bedankt met een cadeau en zij bedankten op hun beurt onze Sensei’s en de organisatie.
En dan kondigde Sensei Jef aan dat ze zouden overgaan tot de uitreiking van de diploma’s van de dan graden. En daar waren ze weer, de zenuwen. Nogmaals, die spanning is echt niks voor mij! Er werd begonnen met de hoogste graad en zo verder afgewerkt naar de shodans. De eerste gelukkige van onze club was Sensei Andy. Hij was meer dan verdiend geslaagd voor zijn 5de Dan! Proficiat Sensei, dat heb je zeker verdiend!! Nadat ook Sensei Dirk van Leuven geslaagd was voor zijn 4de Dan gingen ze verder met de 3de Dans. De opluchting was nog nooit zo groot toen ik mijn achternaam hoorde. Ik mocht bij de sensei’s mijn diploma in ontvangst gaan nemen. Het doet toch wel iets hoor, zo voor de 6 sensei’s staan, 9de, 8ste en 7de Dans en weten dat ze vinden dat je je nieuwe graad verdiend.
Dan gingen ze over naar de 2de Dans. En ja hoor, onze Sensei Bert is geslaagd! Ook hij mocht zijn diploma in ontvangst nemen en ook voor hem een dikke proficiat.
Na de uitreiking moesten we nog even afgroeten en toen zat de stage erop. Nog vlug even de zaal opruimen en toen konden we voldaan huiswaarts keren.
Ik hoop dat jullie allemaal genoten hebben van de stage. Dit jaar ging het er iets anders aan toe en werd er niet in groepen verdeeld. Ik kan aannemen dat dit soms voor enkelen wat lastig was. Maar laat je hier zeker niet door ontmoedigen om nog deel te nemen aan de Europese stages. Hoe je het ook draait of keert, je leert steeds bij. Het feit dat je les kan krijgen van de sensei’s is al een kans op zich.
Ik wil jullie allemaal bedanken voor jullie inzet. Ik heb vooral onze bruine gordels achter mij in het oog kunnen houden, en geloof me dat heb ik gedaan. Ik ben trots op jullie. Jullie hebben inzet getoond en hebben volgehouden tot op het laatst, ook als het wat zwaar werd. Natuurlijk kan je niet heel de tijd alles geven en moet je het met momenten wat rustiger doen. Maar proficiat, jullie hebben me aangenaam verrast. Ook alle andere leden van onze club verdienen een proficiat voor jullie inzet. Zelfs als witte gordel kan je op de stage iets leren en ik ben blij dat jullie aanwezig waren en Sensei Andy denkt hier ongetwijfeld hetzelfde over.
Nogmaals bedankt voor jullie aanwezigheid, ik hoop dat jullie het een leuke stage vonden en hoop dat jullie volgend jaar massaal meegaan. Vermoedelijk naar Spanje!
Zet gerust een commentaar bij dit verslag, zo kunnen jullie zelf jullie ervaring meedelen of iets zeggen dat ik vergeten ben. Ik ben op deze moment namelijk doodmoe dus dat zou wel eens kunnen.

Sportieve groeten,
Sensei Caroline