WAPENFEITEN

• Verschillende World en Europese Gasshuku’s met Higaonna Sensei:
  • 1997 Munchen
  • 1998 Papendal (Nederland)
  • 1999 Herentals waar ik mijn Shodan behaald heb
  • 2000 Stockholm
  • 2001 Rome
  • 2002 Espinho ( Portugal)
  • 2003 Hamburg
  • 2004 Okinawa(Japan) in dat jaar mijn Nidan behaald
  • 2006 Boulazac(Frankrijk)
  • 2008 Okinawa, in dat jaar mijn Sandan behaald
  • 2009 Amsterdam
• Verder jaarlijks een Stage met Sensei Bakkies Laubcher ( Chiefinstructor South Africa) en uiteraard ook onze gezamelijke stages met de Heijoshin Dojo.
• Misschien nog een bijkomend wapenfeit: In 2001 heb ik samen met Sensei Andy en Sensei Guy meegedaan aan een katawedstrijd voor teams. In strijd voor de 3de plaats hadden wij besloten om de kata Sanchin te lopen. De jury wist niet zo goed wat ermee te beginnen. Na rijp beraad zegden ze dat we “goed gehijgd” hadden. Een bewijs dat Sanchin buiten de Goju-Ryu (zeker nog in die tijd) niet gekend was in de andere karatestijlen.
• Pas ook in de scheidsrechterwereld gestapt en met succes de status van scheidsrechter D behaald.

BUDOKERFSTOK

1. Hoe oud was je toen je met gevechtsport begon?
   Ik was 39 jaar toen ik ermee begon.
2. Waarom begon je met gevechtsport?
   Dat is de schuld van mijn dochter Annick. Zij was ermee begonnen toen ze vijftien, zestien jaar was. Dit hield in dat ik haar altijd moest wegbrengen en halen vermits ze zelf nog te jong was om auto te rijden. Maar een karateles duurde zowat anderhalf uur. Eigenlijk te kort om terug naar huis te rijden. Tegen de tijd dat je je werkbroek aan had, moest je al terug om Annick terug op te halen. Gevolg: je blijft dan maar kijken, geraakt met de één en de andere aan de praat, zo van :” Awel ouwe zoude gij dat ook ‘s niet proberen?”. Nu die ‘ouwe’ was er te veel aan en zo heb ik mij ook ingeschreven.
3. Waarom uiteindelijk Goju Ryu?
   Dat is dus toeval, omdat Annick daar al trainde.
4. Heb je een andere (gevecht)sport beoefend?
   Buiten wat boksen tijdens mijn legerdienst niets speciaal.
5. Waarom niet?
   Tot mijn 33 heb ik gevoetbald in Zandhoven en Massenhoven. Tot ik tijdens een match in Schilde mijn rechter kruisband heb afgescheurd. Gedaan met spelen natuurlijk. Heb toenertijd nog wel iets grappig meegemaakt. Wij moesten met de junioren van Zandhoven tegen Emblem spelen. Daar stond indertijd een kameraad van mij in doel. Je kent die praat dan wel, hé: ik maak zondag tegen u een goal. Mijne kameraad dan weer: och jom, dor zedde gij veul te plat veur... Enfin, tijdens de match recupereer ik een bal (ik speelde linker back), ging richting doel van mijne kameraad, werd niet aangevallen, ging dichter en dichter richting doel, nog niet aangevallen tot ik op ongeveer 25 meter van doel was. Ik waagde mijn kans, gaf een goei patat op die bal en warempel de bal verdween in de winkelhaak. 12-0 voor ons. Maar dat was wel buiten de trainer gerekend. Dat was toen Roger Dierckx: ex-speler van Lierse. Ik had mijn post verlaten van linker back en dat mocht in die tijd niet. Ik kreeg daar serieus onder mijn voeten en werd prompt vervangen! Joepie, scoren en naar de bank. Dat was de enige goal in mijn voetbalcarriere.
6. Kata of kumite? Waarom?
   Het ene kan niet zonder het andere. Het zijn twee diciplines die mekaar aanvullen. Als je dus iets zou weglaten, is het niet meer compleet.
7. Competitie of niet? Waarom wel/niet?
   Competitie is oké zolang je je aan de Dojo-kun regels houdt. Tegelijk is het iets wat je moet doen als je nog jong bent. Het is elke keer een uitdaging, schept een vorm van zelfvertrouwen.
8. Met welke regel van de Dojo Kun vereenzelvig je je het meest?
   Hier kan je ook weer niet een regel weglaten. Het is één geheel.
   Als er dan toch iets is waar iedereen kan mee beginnen dan is het wel de eerste regel: Wees nederig en beleefd. Door deze regel toe te passen ben je al op goed op weg om een goed karateka, maar ook een goed mens te worden. In deze “moderne” tijd toch iets om eens over na te denken.
9. Op welke manier heeft het beoefenen van gevechtsport je beïnvloed als mens?
   Ik denk dat het me een beter en dieper inzicht in mezelf heeft gegeven. Karate confronteert je constant met jezelf. Je moet constant blijven herhalen wat je altijd denkt reeds te kennen. Daarom zou ik ook aan de jonge karateka’s willen meegeven de Dojo-kun geregeld te bekijken en toe te passen. Sommigen willen te snel een hogere kata leren, terwijl ze de vorige nog niet compleet onder de knie hebben. Hier komt de regel: "Train met volharding en geduld" aan bod.
10. Wat zijn je persoonlijke ambities op het budoterrein?
    Ik hoop deze fantastische levenswijze nog heel lang te kunnen en mogen voortzetten.