100km dodentocht!

Ik wil iedereen hier even waarschuwen: een pintje drinken na de training kan erg gevaarlijk zijn. Het kan er bijvoorbeeld voor zorgen dat je plots aan de start staat van een 100km wandeltocht. Wacht! Hoeveel? 100 kilometer…? Te voet…?

Dank u sensei Karel, om ons warm te maken voor deze prachtige uitdaging!

Inderdaad, op vrijdag 13 augustus om 21u was het zover: de start van de 41ste Dodentocht! Dé Belgische wandelklassieker; beroemd én berucht. Samen met ongeveer 10.600 andere wandelgekken, stonden er zes Heijoshin budoka aan de start: Sensei Karel, sensei Gie, sensei Rob, sensei Willem, Vic-san en uw verslaggever ter plaatse (Vincent-san). We werden uiteraard professioneel gesponsord door Hot Dog Jef, waarvoor dank!

De tocht startte dus om 21u ’s avonds en moest binnen 24 uur afgerond zijn. Voor de start werd er dan ook nog een energierijke maaltijd genuttigd. Een berg frieten en een Duvel leek voor sommigen onder ons de ideale keuze. Ik ben geen dokter, maar euh…

Zo wandelden we dus de nacht in. Er is een oud, Chinees gezegde dat zegt: “Wees niet bang om langzaam voorwaarts te gaan, wees alleen bang om stil te staan.” Dat gezegde is hier dus totaal niet van toepassing! Ik zette dan ook al snel de demarrage in, kwestie van onmiddellijk een stevig tempo op te bouwen. Neen, dit is geen zondagse wandeling met de bomma! Het wordt trouwens een koude nacht, dus we moeten ons goed warm houden.

Het dodentochtparcour bevat ook enkele gevaarlijke passages, die speciaal dienen om de kans op slagen drastisch te verkleinen. Zo moet je na 40km door de brouwerij Moortgat (Duvel) en na 50km volgt dan de brouwerij Palm. Zelfs de meest evenwichtige budoka wordt hier zwaar op de proef gesteld. Maar we volharden en gaan door!

De vele, donkere boswegen en onverharde paden kunnen ons ook al niet tegenhouden. En als er spierpijn en/of pijnlijke blaren opduiken, laten we zien dat we taaie kerels zijn. Tijdens de laatste kilometers vielen er nog enkele regendruppels, maar over het weer mochten we zeker niet klagen.

Vier budoka hebben uiteindelijk de eindmeet gehaald: sensei Rob, sensei Willem, Vincent-san en ikzelf. Wij kregen een mooie medaille, een diploma, een Bornem Tripel en… een ananas. Het was in ieder geval een erg knappe prestatie! Vooral sensei Willem wou waarde voor zijn geld; hij heeft gewandeld tot 20u37.

Tot slot ook nog een woord van dank voor de trouwe supporters die aanwezig waren om de uitgeputte wandelaars vooruit te schreeuwen!

Na de eerstvolgende training, op woensdag 18 augustus, werden alle Heijoshin-deelnemers getrakteerd op een hapje en een drankje. Sensei Andy had ook nog een speciale fles meegenomen, dus zij die nog dorst hadden van het lange wandelen konden hun kelen smeren! Kari!

Conclusie:
De Dodentocht is inderdaad een uitdaging van formaat, een test van je fysieke en mentale kracht en van je doorzettingsvermogen. Volgend jaar is er hopelijk opnieuw een (nog grotere) deelname van Heijoshin dojo!

Uw verslaggever van dienst,
Vincent-san