Van vrijdag 18 tot Zondag 20 november zijn we met de volwassenen op stage geweest naar Dirbach, een heel klein plaatsje in Luxemburg. We verbleven in Rue Eechbaach nummer 12a. Geen enkele route planner die het vinden kon...

Vrijdagavond, afspraak om 18.00 uur in Zoerle-Parwijs. Iedereen had er blijkbaar zin in want alle deelnemers waren goed op tijd voor het vertrek. Wat niet zo goed lukte was het laden van de bagage in de auto’s. Misschien lag dat wel aan de andere (kostbare) lading (ahum !?) Volgens de thuisblijvers (achtergelaten wederhelften) hadden we veel te weinig frisdrank mee. Later zou blijken dat ze ongelijk hadden want dat was het enige wat we nog over hadden. Gelukkig kon Bert z’n auto volledig gedemonteerd worden om meer plaats te krijgen.

Vermits onze Sensei en de koks al ter plaatse waren werd er op een gemoedelijk tempo naar Dirbach gereden. De GPS van Sensei Guy moest ons probleemloos ter plaatse brengen. Sensei Guy besloot echter de vrouwelijke stem de mond te snoeren (wie zou dat niet doen ?). Gevolg …. jawel, verkeerde afslag !
Tijdens een tussenstop op een parking herkende Willem dan weer een aantal ‘hakkers’ (het soort mensen dat keiharde muziek speelt en ongecontroleerde bewegingen maakt). Hij ging even een demonstratie geven maar we zijn maar snel doorgereden (kwam dat nu door de muziek of door zijn bewegingen ?).

Om 21.00 uur arriveerden we uiteindelijk aan onze chalet in Dirbach. Omdat het binnen vrij koud was werd onze “beroepsstoker” Rob onmiddellijk aan het werk gezet. Hij joeg het ganse weekend de temperatuur op tot 27° à 28°. Een lekker temperatuurtje vond hij zelf, en wij maar zweten.
We konden beschikken over nette kamers met dubbeldekkers, propere douches en toiletten. Een knusse zithoek met haard, ruime eetgelegenheid en een volledig ingerichte keuken.

Ook onze koks, Herwig en Hild waren al druk in de weer en ons eten stond snel op tafel. Vol-au-vent met gebakken patatjes en pudding achteraf.
Na het uitpakken (valiezen in een hoek gooien) en bedden opmaken (slaapzak uitrollen) volgde nog een gezellige avond. Wesley werd echter verdacht van sabotage. Nadat hij een douche genomen had bleek al het warme water op te zijn. Volgens welingelichte bron werd de boiler opzettelijk afgezet. Willem zijn muts en handschoenen bleken ook al spoorloos te zijn. ’s Morgens doken die echter op ter hoogte van zijn voeten (rarara…).
De verwachte nachttraining bleef uit. We vermoedden dat Sensei Andy een beetje medelijden had met al die volle magen en gelaafde dorstigen.

Zaterdagmorgen begon dan het zwaardere werk (neen, niet de afwas). Een uurtje trainen om de honger op te wekken, spek en eieren was de inzet. Reeds na de 2^e trainingssessie was het groen gazonnetje veranderd in een vettige modderpoel. Natuurlijk (zo vermoed ik toch) tot grote vreugde van Sensei Andy. Anders hadden we waarschijnlijk niet zoveel voetenwerk moeten doen. Na het middagmaal, frikadellen met krieken, werd de training verder gezet op verplaatsing. Sensei zocht een plaatsje naast de rivier om ons verder af te peigeren en te harden. Op de terugweg kregen we nog een klim buiten categorie te verwerken. Rob en Alain hielden hier een wedstrijdje bergop lopen maar Alain hield er een fobie aan over. Hij zag vanaf dan overal “beren” in alle soorten. Vooral de gevaarlijke bruine beer boeide hem.

Het avondmaal zou ook gevolgen hebben (ajuinsoep, pompoensoep en peestoemp zonder pickles) want vanaf dan waaide er constant een onfris briesje door de kamers. Tot daar dan ook de fabel over frisse en gezonde lucht in de Ardennen.

Wist je trouwens dat :

• die avond de 10 secondenkwis doorging.
• Alain bij bepaalde proeven blijkbaar 10 minuten verstaan had.
• vanaf dat moment geregeld een alarm afging in huis, waarschijnlijk gasalarm!
• die avond ook een weddenschap over “Nederlands” beslecht werd tussen Bert en Herwig. Herwig moest het onderspit delven en verloor 3 kostbare Duvels.
• sommigen alles 3x vertelden (kwestie van het zeker gehoord te hebben).
• er personen waren die Duvel met een lepel dronken.
• Alain beter bergop kan lopen dan Duvel te lepelen.
• pudding geuren opneemt, vooral als hij in de toiletruimte staat af te koelen.
• er ’s nachts heel wat bomen afgezaagd zijn.
• er zeker geen honger geleden is dit weekend.
• het hier adembenemend mooi was (wij daarom geregeld zonder adem zaten tijdens de trainingen).
• we misschien beter op stage gaan vóór ons tornooi zodat we dan zeker genoeg “gas” hebben voor de hamburgers te bakken.
• het weer veel te mooi was om over een winterstage te spreken.
• wij toch blij waren met het zonnetje.
• Herwig koken zo plezant vond dat hij achter het fornuis stond te swingen en te fluiten.
• er tussen de trainingen door nog tijd over was om strijd te leveren op de pingpongtafel.
• onze witte kimono’s nu bruin zijn.

Zondag trainden we nog stevig door tot ’s middags zodat het hele programma erdoor raakte zoals voorzien. Na een lekkere douche en een stevige spaghetti werd het chalet ontruimd. In de vroege namiddag keerden we moe maar voldaan huiswaarts.

Ik wil dit verslagje afsluiten met een woord van dank aan:

• Sensei Andy: voor het goede verloop en de organisatie van deze leerrijke stage.
• Herwig en Hild: voor hun lekkere kookkunsten.
• de ganse groep: voor de goeie sfeer.

Verslaggever van dienst

Louis