De sensei's hadden ons op voorhand al nieuwsgierig gemaakt voor de kangeiko: zij die er niet bij zijn, gaan iets missen! Wat juist de verrassing is, daar kunnen we enkel naar raden. Vrijdagavond, het is zover, we vertrekken allen richting Hastière naar “Domaine du Bonsoy” dat ons vorig jaar ook allen heeft kunnen bekoren. Onze verblijf draagt de toepasselijke naam: “Bonsaï”.
Daar aangekomen kan iedereen zich installeren op zijn/haar kamer om dan later beneden te verzamelen. Toen de laatste mannen aangekomen waren, bleek er een bed te kort te zijn hoewel het juist zou moeten uitkomen. Alle mannen terug naar boven en op hun bed gaan zitten en alle namen werden afgeroepen. De zoektocht naar een verstekeling bleek uiteindelijk enkel een telfoutje. Er werd ons ook gemeld door de sensei's dat er dit jaar een project is. We moeten een dam maken beneden aan het riviertje en die dam moet klaar zijn tegen zondag. Waarom zou dat toch zijn? Daarna krijgen we te horen dat we dit jaar niet beginnen met een avondspel, maar met een avondtraining. Allen in keikogi paraat, sommigen iets warmer ingepakt dan anderen, trippelen we de eerste keer de trapjes omhoog om aan onze eerste training van het weekend te beginnen. Tijdens de opwarming mochten we eerst op elkanders hoofd tikken, lichtjes aan de oren trekken of op de buik slagen. Nadien mochten degenen met de naam 'Stijn' iedereen vastnemen en daarna de meisjes. Iedereen die te warm aangekleed was, had hier nu spijt van. Sensei Andy vertelde ons dat dit de voorbereiding was op trainingen met messen. Na een training op afweren van messen als ze van boven, opzij of recht voor ons komen, kregen we een eerste gevoel van het "echte werk". Een groepje van tien man mocht om de beurt iedereen aanvallen hoe ze wilden. Veel mensen zijn daar toch een paar keer 'gestoken' en 'gestorven' :(
We gingen na de training terug naar het mooie huisje om ons klaar te maken om ons bed in te kruipen. Eerst konden we nog genieten van een lekkere Halloween soep van sensei Kok (Annelies), geassisteerd door de sempai’s Kok (Lotte en Polin). De sensei's maakten ons er wel op attent dat we best niet te lang bleven plakken want het zou zaterdag nog een vermoeiende dag worden. We kruipen allen een voor een in bed om 's morgens door sensei Gie gewekt te worden als 'fidels, it's time for your fantasy, over tien minuten in loopkleren beneden'. Beneden worden we opgesplitst in snelle en gematigde lopers. Elke groep apart loopt een verfrissend toertje rond het prachtige domein. Onze eetlust was zeker opgewekt dus het ontbijt smaakte nadien des te beter.
Na het ontbijt zaterdagochtend begonnen de eerste trainingen van de dag. De groep werd opgesplitst in een groepje lagere gordels en een groep bruine en zwarte gordels. Elke groep kreeg om beurten les van sensei Gie en sensei Lu, of van sensei Rob. Bij sensei Lu en sensei Gie werden ons enkele oyo bunkai’s aangeleerd. Bij sensei Rob leerden we klemmen, afweertechnieken en controletechnieken over het lichaam, en de juiste hoeken gebruiken om een aanvaller uit evenwicht te brengen. Na deze trainingen waren er al enkele keikogi’s waar nog maar weinig wit op te bespeuren was.
Onderweg terug naar het huis moesten we ineens allen opstellen voor een verrassing… Ryoichi Onaga Ryoichi sensei (9e dan) met zijn assistent Jesus (7e dan), onder begeleiding van Jozef Henkens sensei (7e dan). Zij namen het genoegen om eerst een maaltijd met ons te delen, maar ook om daarna de calorieën weer te verbranden. Na een goede opwarming werd er dieper ingegaan op Gekisai Dai Ichi, Gekisai Dai Ni en Saifa. Interessant voor zowel hogere als lagere gordels, want er werd op elk detail gelet. Het ging er heel hevig aan toe en het zweet droop af het plafond.
Na een vieruurtje was het tijd om weer naar buiten te gaan. Daar werd er verder ingegaan op de messengevechten. Eerst herhaalde sensei Andy met ons kort wat er vrijdagavond allemaal geoefend was om daarna verder in te gaan op afweertechnieken. Nadat we deze afweertechnieken allemaal meester waren, “ahum” of toch bijna, werd er door sensei Rob dieper ingegaan op de controle na de afwering. De weinige keikogi’s die nog wit zagen, waren dat al snel niet meer want menig karateka vloog door de lucht om onzacht neer te komen op het modderig grasterreintje. Als afsluiter van deze training wilden de sensei's ons graag laten zien dat een gevecht met een aanvaller met een mes bijna altijd op voorhand verloren is. Messen werden vervangen door stiften, de aanvaller kreeg bescherming aan tegen mae geri’s en het slachtoffer mocht een beschermend pak dragen om zijn keikogi te beschermen. Dit pak beschermde echter niet voldoende tegen deze permanente stiften, waardoor er waarschijnlijk terug thuis serieus gevloekt werd op het wassen van de keikogi’s. Zelfs een onervaren messenvechter kreeg toch de kans om iemand 20-30 keer te steken op korte tijd. Conclusie: afstand maken en weglopen! Spectaculair zeker weten, dat vonden ook enkele voorbijgangers die toch even afstapten van hun fiets om te zien wat hier aan de hand was.
Sensei kok had bij aankomst in het huis een lekkere wok maaltijd voorzien. Na het avondeten was er nog een combinatie van een avondspel en quiz voorzien. De groep werd verdeeld in vier kleinere groepjes die elk om beurten naar een sensei moesten gaan om opdrachten op te lossen. Bij de eerste opdracht kregen we ook een boekje met verschillende vragen in. We moesten onze hoofden breken over verschillende vragen. Wat willen deze kanji nu weer zeggen? Om welk lichaamsdeel was Kanryo Hiagonna bekend: voeten, benen, armen, vuisten,…? Uit welk hout bestaat deze brug? Welk drukpunt lag nu weer waar? Bij elke sensei kregen we ook een aantal kanji tekens die op het einde in de juiste volgorde moesten gelegd worden. Gehuld in fluo vestjes en met een zaklamp moesten we op zoek gaan naar elke sensei. Sensei Andy zat diep verstopt in het bos, enkel te vinden als je de lichtjes volgde, op een prachtige locatie. Daar moesten we in seiza blikjes gevuld met water omver slaan met een nunchaku. Onderweg naar de volgende sensei moest er opgepast worden voor uitstekende takken en stenen, plassen in de weg en tegenliggers die u verblinden met hun zaklamp. Bij sensei Gie stond er een emmer op het midden van een brug. Deze emmer moest zien gevuld te geraken door middel van een kleinere emmer met een koord daaraan. Die emmer mocht enkel op bepaalde plaatsen gevuld worden, enkele honderden meters verwijderd van de grote emmer. Hoe je die gevuld kreeg, moest je zien per groep. Verdeel en heers was de boodschap: om beurten lopen zodat de lopers niet te moe werden. De emmer laten zakken in het water om te vullen en dan zien dat er zo weinig mogelijk water verspild wordt onderweg naar de grotere emmer. Onderweg zijn er wel emmers water gesneuveld of ‘per ongeluk’ op iemand anders beland. Bij sensei Rob lag er een grote boomstronk in de weg. Deze moest verplaatst worden naar ergens verder op de weg zodat die minder in de weg lag, maar eigenlijk lag die daar ook in de weg… dus laten we die terug naar de originele plaats verleggen. Maar daar lag die ook niet goed, verplaats hem nog maar eens maar zonder met uw handen de boomstronk aan te raken, met een koord misschien? Hup heen en weer, het leek wel alsof sensei Rob met onze voeten aan het spelen was…
Als alle drie de opdrachten volbracht waren, moesten we opnieuw naar het huisje gaan om onze antwoorden op de quiz af te geven. Nadat alle groepen terug waren, bleek er een misverstand, want iedereen was terug aangekomen behalve sensei Andy. Sensei Andy zat nog steeds verstopt in het bos, gelukkig op een mooie locatie. Eén groep had sensei Andy niet gevonden waardoor hij nog steeds zat te wachten. Twee dappere karateka’s hebben het donker opnieuw getrotseerd op zoek naar sensei Andy om zijn opdracht alsnog te vervullen.
Na een goed gevulde nacht is iedereen moe in zijn bedje gekropen om als een blok in slaap te vallen. Soms gewekt door gesnurk of andere geluiden…
De volgende morgen werden we opnieuw gewekt door een bekende stem, die weer zei dat onze fantasieën gingen uitkomen. Tien minuten om ons klaar te maken en in loopkledij beneden te staan. De groep werd opnieuw opgesplitst in een zumbagroep en groep uitslovers voor een goede opwarming. Bij het ontbijt nadien lagen er lekkere speculoosjes klaar en verstopt onder onze tassen lag er een chocoladen fortuin!
Na het ontbijt was het jammer genoeg tijd voor de laatste trainingen van het weekend. Eerst konden we ons allen samen verdiepen in gevechten met bokken (houten zwaarden), aangeleerd door sensei Rob. Oefeningen werden aangeleerd eerst zonder bokken, nadien met bokken. Er werd veel gezwierd en gezwaaid met die zwaarden, of het nu juist was of niet maakte niet uit, het zag er indrukwekkend uit! Dat vonden ook de vele auto’s die passeerden tijdens de training. De ene chauffeur keek al banger dan de andere, een van hen was dapper genoeg om te stoppen en te vragen wat we juist deden. Hij vond het dan ook super dat we daar waren om karate te beoefenen. Na de training met bokken konden we langs de trappen naar beneden gaan om onze prachtige dam te bewonderen. De reden van de dam, die velen al hadden geraden, werd nu duidelijk. De sensei's werden verdeeld over verschillende locaties. Bij sensei Lu moesten we krachtig stotend, met gebruik van een correcte tai-sabaki, vorderen over een glad bruggetje. Nadien moesten we bij sensei Rob rollen in de modder, vooruit en achteruit ondersteboven. Vervolgens in looppas naar sensei Andy die bij de zelfgemaakte dam stond. Bovenstukken uit en pompen in het water. Het ondiepe water werd gecompenseerd door sensei’s die maar al te graag het water over ons heen spetterden. Als de sensei's besloten hadden dat iedereen nat en vuil genoeg was, konden we afgroeten in seiza. De stoom kwam af de verhitte lijven in het koude water.
Nadien was het een race naar boven om als eerste uit die natte kleren te kruipen en in die verfrissende/warme douche. Als iedereen proper was, stond er een lekkere schotel macaroni met kaassaus op ons te wachten. Nadien was het nog opruimen en opkuisen om het weekend af te sluiten. Moe maar voldaan vertrok iedereen naar huis.

Dank u sensei Andy, sensei Lu, sensei Gie, sensei Rob, sensei Kok, sempai’s Kok en alle aanwezigen voor weeral een prachtig weekend.

Tot volgend jaar!
Stijn en Lien