Gezien de Cis problemen heeft met zijn botten en daardoor niet aanwezig kon zijn, werd er in mijn richting gepoint om een verslagje te maken. Eerst wensen wij deze botten een voorspoedig herstel zodat wij de Cis zijn verslaggeving niet hoeven te missen.

Op vrijdagavond lieten twee “blonde” (volgens Vic) dames zich eens lekker gaan bij het opstellen van een avondspel. Bij het verzinnen van de “fictieve” namen voor de deelnemers en de proeven moet er wel wat frustatie losgekomen zijn. Zo moesten er appelsienen gepeld worden met alleen de mond als gereedschap, hierbij ging onze sensei zo enthousiast tewerk dat hij Rob-san zijn lippen ook aan het pellen was. BW gebruikte Hannes zijn rug als werkbank maar vergat deze te reinigen na gebruik.

De ballonnetjes die met een tandenstoker in de mond moesten doorprikt worden bevatten een weinig appetijtige vulling die nog bleef plakken ook. Een chain-gang werd ons ook niet bespaard, de T-wraps sneden echt wel pijnlijk in de benen. Toch was het echt wel plezant en verdienen onze blonde dames een proficiat.

We konden nog nagenieten rond de openhaard, al was de duvel snel verdwenen.

Zaterdagmorgen geen ochtendloop, wel een fikse slijkerige wandeling langs de Warche om na 25 minuten een weide te vinden om ons op te warmen voor de verdere dag. Wij konden hier kennismaken met de ardense koeienvlaai onder onze voeten. Onze kookouders hadden zoals andere jaren ook nu weer spek met eieren voorzien als ontbijt.

Onze sensei besloot om de eerste training binnen te doen, was hij misschien zo mild omdat hij vrouw en kind bij had ? Kleine Thomas werd al vlug geknuffeld, vooral op de vrouwelijke aanwezigen had hij een grote aantrekkingskracht. Tijdens de eerste training bleek sensei Rob verliefd op zijn “bokken” en door zijn enthousiasme sloeg dit over op de deelnemers.

De volgende trainingen werden op aanvraag buiten gehouden in de gezonde Ardense lucht.

Soms dreven er echter ongeïdentificeerde gaswolken over, volgens insiders weet de familie W daar meer over.

Ook de twee minst jonge senseis werd gevraagd om een sessie te geven, waar ik meer focuste op het warm houden van de spieren door kihon, was sensei Lu meer aan het werken op grijpen en balansverstoring. Ik mocht daar nog eens ondervinden hoe sterk zijn grijpen wel is.

Na de BBQ, Sensei Herwig had nu in tegenstelling tot vorig jaar wel een dak boven zijn hoofd om te bakken, was het quiz-time. Bed Weter (volgens de blondjes ) was quizmaster en had met zijn Macboot-pro een aangenaam professionele presentatie voorbereid, multimediaal, knap werk, maar hij is nu eenmaal ne pro hé. Sommigen vonden het te moeilijk, maar dat was alleen voor de vragen die ze niet konden beantwoorden denk ik. Paulina zat bij ons aan tafel en deed goed mee, al had Katia haar handen ( tong ) vol aan het vertalen van de vragen.

Door de afwezigheid van de duvel was de mentale toestand bij en na de “apres” beter dan vorig jaar vond ik. Ook Vic vond dat hij voor het welzijn van zijn kamergenoten een extra inspanning moest doen en ging alleen op een kamer slapen, zijn storende rol van vorig jaar werd echter met verve overgenomen door onze kwismaster, dit volgens de nuchterste van ons allen.

Eddy-san, eerst gaan slapen is niet altijd een voordeel, dat heb ik in Murcia ook ondervonden.

Zondagmorgen sanchin in gezonde lucht met af en toe W-wolken. Daarna Bo-training door onze sensei gevolgd door een wedstrijdje, waarin iedereen goju-kata, bokken-kata en bo-kata liep en dit op een voor de jurerende senseis bewonderenswaardige manier van lage tot hoge graad. Iedere van de vier juryleden gaf punten op drie onderdelen er moesten dus 12 noteringen samen geteld worden, toch leidde dit tot een ex-equo, enkel na weglaten van de hoogste en laagste score was er een uitslag. Derde werd sensei Bert, tweede sensei Caroline de enigszins verassende winnaar kwam uit de club van Viersel, namelijk Dimitri. Proficiat !

Sensei Lu werd emotioneel toen hij sensei Andy bedankte voor de warme ontvangst in het Heijoshin-nest. Voor mij en hem was ook wel speciaal dat wij die vroeger reeds meerdere stages met de club uit Nijlen hadden beleefd dit nu terug samen konden doen, plezant !

Met een heel positief gevoel zijn we terug naar huis gereden, er kon ons ook weinig gebeuren, want we hadden kredietkaarten bij plus nog een jas, trui en schoenen, op alles voorzien dus.

Sensei Gie