Zaterdagmorgen om kwart na negen staan we met een 20 tal ongeduldige mensen in Heultje klaar voor een leuk dagje uit naar de Olmense zoo. Na een omleiding aan de afrit van de autostrade, of een andere weg voor de mensen met een goede GPS kwamen we zonder ongelukken aan op de parking van de zoo. Hier moesten we nog even wachten op onze vrienden van Viersel. Aangezien dat zij van iets verder moeten komen en ook te maken kregen met de omleiding, waren ze iets later daar dan onze groep van Westerlo.
Na een klein beetje gefriemel aan de inkom (iedereen wou het eerste zijn) waren we dan toch allemaal binnen. Direct kregen we daar tot grote hilariteit van de groep te maken met slijk gooiende apen. Van op een veilige afstand was het wel moeilijk vast te stellen aan welke zijde van de afsluiting de nu grootste apen stonden.
Al van in het begin was het duidelijk dat het heel moeilijk zou zijn om heel de groep samen te houden om naar de dieren te kijken. Na een wijselijk beraad van de grote sensei's mochten de groteren van de groep in kleine groepjes vrij rondlopen op voorwaarde dat er in de groep minstens 1 uurwerk aanwezig was zodat we op het afgesproken uur samen onze lunch konden nuttigen. Hier bleek weer eens de goede discipline die onze leerlingen hebben. Iedereen was op het afgesproken uur aanwezig op het verzamelpunt.
Tijdens het eten hoorde je overal vertellen over de dieren die ze tot dan toe gezien hadden. De beren, wolven, tijgers, leeuwen en zwarte panters hadden toch wel de meeste indruk achter gelaten bij de kids. Bij de vogelafdeling konden we oog in oog met voor ons als karateka's toch wel een belangrijke vogel. Er waren verschillende soorten van deze kraanvogel aanwezig. Ik stond toch wel een beetje versteld van hoe groot deze vogels wel waren.
Thomas (sensei Andy's zoontje) had een zeer eigenaardig diertje opgemerkt, nl. het "sensei Lu-diertje". Volgens sensei neemt hij dit elke avond mee in het bed.
Na het verorberen van de meegebrachte broodjes of boterhammen was er voor die wilde nog tijd tot half drie om verder rond te wandelen in het park en te genieten van de dieren, de omgeving en het zonnetje.
Iets voor half drie was iedereen weer op het verzamelpunt en gingen we genieten van een paar circusacts.
Bij het begin van de show werden er een paar mensen uit het publiek gevraagd om te assisteren bij een act. Natuurlijk had ik het weer zitten. Ik had mijn grote mond weer niet kunnen houden tegen één van de artiesten.
We werden (2 vrouwen en 2 mannen) vriendelijk uitgenodigd in het midden van de piste. Hier kregen de mannen een slabbetje om. Wat was de act voor de mannen? Natuurlijk goed geraden zo snel mogelijk een beschuit opeten en fluiten. Spijtig voor mijn tegenstander, maar hij had geen schijn van kans tegen een zo geoefende beschuiten eter. (cfr. Kangeiko 2009). De tweede uitdaging was de vrouwen die ondertussen een mutsje ophadden, een zuigflesje laten leegdrinken en een boertje doen laten. Ook hier was er geen tegenstand en wonnen mijn partner en ik met grote voorsprong.
De show ging dan verder met paarden, geiten, een hond, een aantal ezels, een pluchen beer en dan nog wat vogels. Ook bij deze acts werd er af en toe assistentie gevraagd van het publiek. Zo mocht Ines dienst doen als opstapje voor een geit en nog een paar andere mochten het vangnet voor de vliegende beer vasthouden.
Nadat alle vogeltjes, (op 1 na) in het mandje waren verdwenen was de show ten einde, en was het ook uit met de pret.
We maakten nog een tussenstop aan de kraam van Hot-Dog Jef om er een hamburger of hotdog en een drankje te nuttigen. Voor Ines was dit blijkbaar een moeilijke opdracht, en ze kreeg dan maar een slabbetje om zodat ze geen vlekken kon maken op haar kleren.
Na deze tussenstop waren onze centen op en kon iedereen voldaan en moe naar huis.

Verslaggever van dienst,
Sensei Danny